Category: INTERVIEWS

Bij A Place to Bury Strangers heb je niet lang nodig om te bedenken waar deze New Yorkse band de mosterd vandaan haalt. Opgefokte drums, overstuurde gitaren waarmee muren van feedback worden opgetrokken en daaroverheen de monotone zang van frontman Oliver Ackermann. Het is overduidelijk dat de band goed heeft geluisterd naar bands als The Jesus & Mary Chain en My Bloody Valentine.

A Place To Bury Strangers is in feite een voortzetting van Skywave. Met deze band timmerde zanger en gitarist Oliver Ackermann jarenlang aan de weg in Fredericksburg, Virginia. Tevergeefs. De genadeloze gitaarherrie van Skywave viel niet in goede aarde en op veel waardering hoefde de band dan ook niet te rekenen. “Bij optredens bekogelde het publiek ons vaak met flessen en andere zooi. We werden dan regelmatig de club uit gegooid. Het leek erop dat we ertoe veroordeeld waren die muziek alleen maar voor onszelf te spelen”, vertelt Ackermann over deze tijd.

Continue reading “Interview: A Place To Bury Strangers”

‘Ik ben een doe-het-zelver’

Gaëtan Vandewoude is een bescheiden man. Nergens op zijn debuutplaat onder de naam Isbells is zijn eigen naam terug te vinden. Daar is zijn ego niet groot genoeg voor, vertelt hij. ‘Ik wil vooral de muziek laten spreken.’ Dan kan het nogal overweldigend zijn als je door de muziekpers in de armen wordt gesloten en heel veel lovende woorden over je schrijft.

Vlak voor het Klub Radar optreden in Tivoli de Helling vertelt Gaëtan hoe de plotselinge aandacht hem aangreep. Dat hij zich er geen houding aan wist te geven als mensen vertelden dat ze zijn muziek goed vonden. ‘Ik stond daar heel wantrouwend tegenover. De kritiek zal nog wel komen dacht ik dan.’ Later in het interview komt hij er nog eens op terug, hoe snel het de media zijn muziek heeft opgepikt en dat hij zich verbaasde over de positieve reacties in de media. ‘Ik werd er zelfs emotioneel van als Geert van Zeal Records mij vertelde dat Radio 1 of Stu Bru iets moois had gezegd en dat De Morgen en De Standaard iets wilden doen. Ik kreeg bijna letterlijk een krop in de keel,’ aldus de sympathieke Leuvenaar.

Continue reading “Interview: Isbells”

Een van de leukere gitaarbands van de laatste tijd vind ik Cymbals Eat Guitars. Begin 2009 verscheen hun debuutplaat in Amerika en sinds afgelopen najaar jaar is de cd ook aan deze kant van de grote plas te verkrijgen. Op Why There Are Mountains laat Cymbals Eat Guitars laat horen goed te hebben geluisterd naar bands als Pavement en Built To Spill. De cd werd in de VS enthousiast onthaald door critici en liefhebbers van gitaarnoise. Ook Wayne Coyne is fan van de band en zodoende stonden de New Yorkers afgelopen maand in het voorprogramma van The Flaming Lips.

Continue reading “Interview: Cymbals Eat Guitars”