Category: portretten

Daily Bread | Utrecht | 2009

‘We vinden onze eigen shit gewoon heel vet’

In een oud Volkswagen-busje komt Daily Bread voorrijden. Snel laden Stefan (drums), Chris (basgitaar) en Kimberly (zang en toetsen) hun spullen uit. De versterkers en instrumenten worden de zaal van EKKO binnen gerold, waar zZz al bezig is met een oorverdovende soundcheck. Vanachter z’n drumstel begroet Björn Ottenheim het drietal: ‘Ha schorriemorrie!’ De bands kennen elkaar van eerdere optredens: Daily Bread heeft inmiddels een aantal keer voor de Amsterdammers geopend en als het meezit gaan ze ook met zZz naar België voor een paar optredens. Veel spelen, dat is het doel voor de komende maanden.’ We willen nog heel veel voorprogramma’s doen, zo proberen we mensen een beetje warm te maken en bekend te worden’, vertelt Chris.

Continue reading “Interview: Daily Bread”

The Death Letters | Utrecht | 2009

‘We worden ook wel een beetje moe van dat geneuzel over de blues’

Zo moeilijk is het allemaal niet. Je vraagt een drummende vriend om Black Keys-covertjes te spelen, je schrijft een dozijn nummers die de pan uit rocken, je wint alle bandwedstrijden waar je aan meedoet en voor je het weet heb je een debuutalbum in de winkel liggen en sta je met lovende recensies in alle belangrijke muziekbladen. Dat is, in het kort, het verhaal achter het succes van The Death Letters.

Het is zaterdagavond en over drie kwartier opent de band in een bomvolle EKKO voor De Staat. Toch hebben Victor Brand en Jordi “Duende” Ariza Lora wel tijd voor een interview en een fotosessie. Voor het interview van start gaat worden nog wel de laatste voorbereidingen getroffen. De setlist moet nog worden opgesteld en er worden nog wat laatste details doorgenomen: wel of geen rook op het podium. Of een beetje rook. Er wordt getwijfeld tussen geen rook of een beetje – de optie veel rook is dan al afgevallen – besluit de band geen rook op het podium te willen. Of toch maar wel, zolang het niet te veel is.

Continue reading “Interview: The Death Letters”

Asobi Seksu | Amsterdam | 2009

‘Ik wilde heel graag Amerikaans zijn’

Volgens de biografie die ik met het promo exemplaar van Hush kreeg thuisgestuurd, zijn James Hanna (gitaar/zang) en Yuki Chikudate (zang/toetsen) niet vies van een trip op het een of het ander. Er wordt verteld over de “narcotic nature” van beiden en over hoe het nummer Blind Little Rain – dat op hun laatste cd is terug te vinden – zijn oorsprong heeft in een paddo trip. Maar als ik de band vlak voor hun optreden in een van de kleedkamers van Paradiso spreek, lijkt het allemaal wel mee te vallen, m’n gesprekspartners ogen wat vermoeid maar bovenal nuchter. En dat in Amsterdam. “Vroeger gebruikte ik wel paddo’s en lsd en dat soort spul, maar daar ben ik al een tijd mee gestopt, op die ene keer na dan. M’n brein kan het niet meer aan”, verklaart James lachend de nuchtere toestand waarin hij verkeert.

Continue reading “Interview: Asobi Seksu”